Bjørnen sover i sitt lune hi.....

... og det samme har visst jeg også gjort... lenge...

Tankene har ofte vandret innom bloggen, 

og lysta har til tider vært der, 

men tida, dagene, ukene, mnd har tatt meg....

Så nå her vi plutselig her....

og jeg er om ikke så lenge på flyttefot...

Denne gangen blir det store og mange forandringer...

Da blir det flytting til et nytt sted, ny jobb, nye kollegaer, 

nytt hus, nye naboer, 

nytt nabolag, nytt treningssenter, ny vei på jobb... 

...nye muligheter, på et annet sted, sammen med andre mennesker...

Det er nok en tanke som har ligget der, en stund...

den har ligget på vent, til at det skulle passe, 

til at ting skulle falle på plass...

... og litt om litt så fall alle bitene på plass og nedtellingen har startet...

Sommeren 2016 forelsket jeg meg, 

veldig!!!!!

Så mye at jeg var villig til å endre på ting, 

til å tenkte at kanskje det var NO det skulle skje....

Den jeg forelsket meg i var mye eldre enn meg, 

men bar sin alder med stoltet.

Det var ingenting å si på utsendet, tonnevis med sjarm,

lun og varm. 

Hadde nok opplevd mye i løpet av sin tid, 

og hadde selfølgelig sine "skjeletter" i kofferten,

men var likevel open for nye oppleverser, eventyr og utfordringer. 

Det var forelskelse ved første øyekast, 

til tross for at det var på nettet....

... og på første møte visste jeg det, det måtte bli oss..

Dette var virkelig "meant to be" !!

... og jammen ble det oss også....

Jeg ble den lykkelige eier av dette pitte litte dukkehuset fra 1819.

... og jeg er like forelsket i dag.... ;o)

 Huset har jeg leid ut, men nå skal jeg altså få bo der selv. 

Fra juni starter det nye livet, i den nye byen, i det gamle huset....

... og jeg gleder meg....

det er på tide å vekke bjørnen fra sitt lune hi ;o)

 

Håper vi sees igjen snart ;o)

klem

Julens ufarlige sopp....

Hei, hei og god jul!

I går hadde vi gjester på kveldsmat, 

og då serverte eg blant anna sopp, ein heilt ufarlig sopp....

Den er veldig lett å lage, smakar godt og 

ikkje minst utrulig artig å pynte bordet med, 

og setter virkeleg prikken over i'en på eit koldtbordet...

  

Julens ufarlige sopp

Her treng du:

1. Kokt egg

1. Cherry tomat

Majones med pitte lite hull...

Kok egg som vanlig.

Dersom du ikkje ynskjer å bruke eggeglass, skjær litt av "botnen" på egget, 

slik at det står stødig. 

Veldig fint å sette oppå ein eng av salatblad, agurk eller lignende.

Del cherry tomaten i to, la den eine biten (som skal være "hatten på soppen") 

være litt større en den andre delen.

Ta ut innholdet på tomaten og sett den oppå egget som ein hatt. 

Lag eit pitte lite hull i masjonesen, 

og lag små "prikker" med majonesen.

Plasser på tallerken som spiselig pynt 

eller på koltbordet som eit artig og fargerikt innslag 

ved siden av alle dei andre deilige rettene du serverer!

*

Håpar de har det bra i førjulstida og ikkje stressar for mykje!

Ta tid til å kose dåke, og la heller

hybelkaniner og vasking av skaphyller vente til neste år.... ;o)

G O D  J U L

juleklem frå Frøken Loppe

Julegåve tips....

Eg har eit lite julegåve tips. 

Alle kan gje den og alle kan få den.

Ikkje kostar det så mykje heller.

Det beste med gåva er at 

både givar og mottakar har gleden av den 

kvar mnd i året som kjem, 

pluss at det blir skapt mange flotte minner. 

Gåva inneheld:

12 frimerker

12 brev ark, kjøpt eller laga sjølv.

Du pakker det inn saman med ein lapp, der det står noko lignande:

"Eg tykkjer det er så kjekt å høyre kordan du har det,

og eg blir så glad kvar gong eg høyrer frå deg. 

Det hadde vært så koselig og eg hadde satt stor pris på 

om eg kunne fått eit brev frå deg kvar mnd i 2015. 

I brevet kan du teikne ein teikning, 

skrive nokre ord om kva du har gjort på eller tenkjer på,

skrive eit dikt eller dele det du har lyst til."

Så kvar mnd i året som kjem, 

vil den som har fått gåve ha glede av å sende eit brev i posten til deg. 

Og kvar mnd i året som kjem, 

kan du glede deg til å få brevet frå 

den du ga gåva til......

På ein måte er dette ei gåve til deg sjølv og, 

men også ein tankevekkar i desse elektroniske duppeditt datatider.

Vi held stor sett kontakt med familie og venner 

via snap, facebook, meldinger, chatt, instagram osv.

For min del har vi nesten slutta å ringe til kvarandre også, 

alt går via meldingar og snap...

Alternativet er at ein snur på det, 

og pakkar inn eit brev på julafta, 

med lovnad om at du vil sende eit brev kvar mnd, 

til og med neste jul...

Då gir du ei gåve som gledar lenge, 

både for deg sjølv og andre.

*

Så kjekt at du ser innom, og velkommen til ny følger!

Håper de har ei fin, fin førjulstid!

Frøken Loppe

Førjulstida og julestria.....

I november hadde eg planar om at 

desember skulle bli ein koselig, roleg og triveleg mnd. 

Eg skulle ha god tid til å pynte, 

lage heimelaga julegåver, ha besøk, reise på besøk, 

bake, lage juledekorasjoner, kjøpe gåver, pakke inn gåver, 

slappe av og kose meg med førjulstida.

Vel.... ligger litt bakepå med pyntinga.

Julestjerna kom opp på etterskudd, 

første lyset i advensstaken blei tent tirsdag, 

eg laga eit par heimelaga julegåver kl. 01.00 i natt, 

eg har ikkje hatt tid å reise på besøk, har laga 1 juledekorasjon, 

kjøpt 2 gåver og pakka dei inn samtidig som eg 

laga heimelaga julegåver kl. 1 i natt....

Dagar og kveldar har gått i ett, 

eg har ikkje slappa av....

...men eg har kosa meg...... ;o)

For sjølv om ein planlegg å ha god tid til alt, 

så er det noko med denne tida, 

den strekk liksom ikkje alltid til...

Men då er det viktig å tenkte på at kanskje nokon 

av krava kan justeras ned litt, 

noko kan ein kanskje kutte heilt ut, 

og noko er jo rett og slett kjempe kos, 

sjølv om det blir litt seint og ein vert litt trøtt dagen etterpå.

Uansett... desember er nett starta, 

og det er mange, mange dagar igjen til julafta. 

Så det er framleis håp :o)

 

Kos deg i førjulstida med julestria,

nyt det og gled deg over dei små tinga!

Stor klem frå Frøken Loppe

(som presser inn ein tur til Bergen i helga, der venter julebord, julehandel og koselig familiebesøk)

Bit for bit

Av og til føles livet som eit puslespel. 

Bit for bit har opplevelsar, følelsar, tankar, erfaringar
og mennesker vi har møtt

funne sin plass i puslespelet vårt og laga eit bilde.
Eit bilde av livet vårt.

Hjørna er lett å finne, dei seier seg sjølv, kantane og.

Lett og naturlig, du ser kor dei høyrer heime. 

Bit for bit til alle bitane dannar ei ramme.

Deretter må ein finne bitane til sjølve bilde, nokre gonger tek dette litt tid.

Ein leitar lenge og blir ekstra glad når ein finn biten som passar. 

Andre gonger ligg den rett framfor nasa di uten at du har sett den. 

Som oftast er dei lett å finne, for dei liknar på omgivelsane

og det er lett å sjå kvar dei skal, kor dei høyrer til.

Bit for bit, fell dei på plass, nokon lettare enn andre. 

Nokon tek litt lengre tid å finne en andre. 

Nokon bitar er meir innlysande, men alle finn sin plass, bit for bit.

Ein dag er puslespelet ferdig, og alle bitane plassert. 

Du har framfor deg eit bilde, der bit for bit er sat saman som byggesteinar.
Og du ser heilheita, ser heile bilde, kvar detalj, kvar nyanse og kvar farge.

Kanskje vart du veldig nøgd,
eit nydelig bilde, akkurat slik du drømte om det skulle bli.
Eller kanskje du vart skuffa,
fargane var annerleis eller bilde var kanskje ikkje så fint likevel.
Kan det være at motivet ikkje var slik du trudde eller hadde sett føre deg?
Kanskje bilde var greitt, men motivet eller fargane litt kjedelige?
Mogeleg at bilde ikkje vekka di interesse eller ga deg den rette følelsen,
du vart hverken engasjert, varm i hjerte eller glad?

Kva so? Kva no?

Skal du henge det på veggen, og nyte synet kvar dag?
Vise det fram til familie og venner,
være stolt over kva du har fått til?

Eller skal du legge det i ei skuff og tenkjer at "det var det"
og la det støve ned, gøyme og gløyme det vekk?

Kva om nåken kjem borti puslespillet, 

og nokre bitar fell ut...

Er det berre å sette dei inn igjen, 

så vert bilde like fint og heilt?

Eller kva om nokre bitar berre fell ut, heilt av seg sjølv?

Kanskje dei ikkje satt godt nok fast, 

kanskje dei egentlig ikkje var plassert rett.

Kva då? 

Eller kva om ein velgjer å pusle det ein gong til, 

tar bit for bit frå kvarandre for å sette dei saman igjen.

Hjørna og kantane er framleis lett å finne, 

dei fell fint på sin plass. 

Men bitane inni... dei har forandra seg. 

Nokon har blitt mindre, andre større....

Det er ikkje like lett å finne dei, kanskje nokon til og med er vekk....?

Kva då?

Pressar du bitane på plass, slik at det ser likt ut, 

men likevel ikkje heilt slik det var. 

Eller vert du nøgd med at ikkje alle bitane fann sin plass, 

og tenkjer at ein ser jo framleis kva det er....?

Vil du henge det opp på veggen igjen?
Sjølv om det er skeivt og manglar bitar.

Eller vil du legge det i ei skuff og gløyme det?
Kanskje du vil prøve å reparere det, leite etter bitane som vart vekke?

Eller kva om du berre rett og slett vil kaste heile puslespelet, 

og starte på eit nytt....

Frøken Loppe

Garasjesal

 

På fjæsboka det stod,

at det vart garasjesal no.

Eg drog med meg ho mor

og kjøyrde mot nord.

 

Det var ikkje så langt

og her kunne det vente så mangt.

Var det noko spennande skattar

eller berre nokre gamle skvett - lappar.

 

Men i garasjen var det mykje rart

og det vart ganske so hardt

å måtte velje ut kva ein skulle ha

når det var så mykje å ta.

 

Men heim kom vi med litt av kvart,

men noko ny garasje da ikkje vart....

 

.....og da var nok like greitt

for far min meinet dei ikkje hadde plass til meir enn ein garasje på tunet....

 

 

 

Bilde

 

 

 

 

Gamalt bilde, litt slitt og øydelagt ramme, men likte bilde så godt...

 

 

Bilde

 

 



Bilde

 

 

 



 

Ein gammal boks (som eg fikk med på kjøpet... ;o)

Herlige fargar!

 

 

 



 

Ei korg (noko eg aldri får nok av... ;o)

 

 

 

 

Ein søt liten nisse

 

 

 

og eit "God jul" skilt som eg òg fikk eg med på kjøpet.

 

Nokon sier at lykke ikkje kan kjøpast for pengar,

men då trur eg at ein rett og slett handlar på feil plass.... ;o)

 

 

Då var det jammen straks helg igjen.

På laurdag skal eg på càfe med mi spreke mormor,

det blir koselig!

 

Noko anna som og er veldig koselig er alle dei fine meldingane de

legg igjen her hos meg!

Tusen, tusen takk for at du brukar litt av di tid på meg,

eg set veldig stor pris på alle tilbakemeldingar og ord!

 

Ynskjer deg ei god, god helg!

 

klem frå frøken Loppe

 

 



Saltsjuk.....

Av og til blir eg berre så vanvittig saltsjuk...

Då leitar eg febrilsk i skap, hyller og skuffer,

hadde eg ikkje noko peanøtter liggande?!

Eller chips?! Eller popkorn?!

... og når eg endelig, langt inne i skapet, 

finn ein slunken påse med peanøtter, 

sikkert opna for 6 veker sia, 

og slikkar den rein for salt..... får eg skikkelig dårlig samvittighet...

Uffda, ikkje var det godt, ikkje var det sunt, 

egentlig var det boss som hadde låge for lenge i skapet....

... og eg er fremdeles saltsjuk....

Men i dag har eg testa ut noko nytt, 

som eg aldri har gjort før, 

men som eg har smakt,

og som var veldig, veldig godt... og sunt.... 

og som aldri kjem til å bli liggande alt for lenge langt inni eit skap,

fordi det blir oppete med ein gang.....

S A L T E  M A N D L E R

For 1 porsjon (som er alt for lite... ;o)

200 g mandler (med skall)

2 dl vatn

3,5 ss med grovt salt

Vatn og salt i ei gryte

kok opp til alt saltet har løyst seg opp

tilsett mandlar og kok opp igjen

trekk panna vekk frå plata

la stå med lokk i 15 min

Sett ovn på 150 grader

hell vatnet av mandlane

fordel dei utover bakeplate m/bakepapir

steik i ovn 20 - 25 min til vatnet er dampa vekk

opn ovnen litt innimellom for å sleppe ut damp

la dei kjøle seg ned på rist

og ET.....

Er det eventuelt noko igjen, 

oppbevar dei på glass med tett lokk.

Ypperlige som vertinne gåver, julegodterier, 

snacks på fest, tilbehør på ostefat, smaker godt til både øl og vin.

og det beste av alt....det hjelper veldig, veldig godt mot saltsjuka....

Må berre få sei tusen, tusen takk for alle dei flotte kommentarane De legg igjen,
vert så glad og takknemlig for kvart eit ord!!!


Store, gode og salte klemmer frå Frøken Loppe

S U R P R I S E......!!!!!...?

Denne hausten har vært prega av feiringar og runde dagar.

Handy man feira rund dag i to omganger,

"jentungen" feira sweet sixteen, 

min mormor feira 85 årsdagen sin

og i helga feira vi 40 års bryllupsdag for mine foreldre.....

...og enda venter det nokre feiringar før året er omme.  

 

Feiringa i helga skulle være ein S U R P R I S E....

og på ein måte vart den jo det...

men er ikkje alltid det går som ein planlegg,

spesielt ikkje når det blir mange "kokker",

og litt for mange "tenk visst" scenarier....

  

Vel.... P L A N E N var slik:

Mor og Far på hytta

Dei har invitert med sine mødre (og det passet jo perfekt ;o)

Broder og sønn inviterer seg sjølv på hytta,

og ankommer med båt.

Eg og søster m/familie ankommer hytta

laurdag føremiddag, med middag og kake.

S U R P R I S E!!!!

(Stor aktivitet på SMS på planleggingsnivå)

 

 

 

 

 

 

Vel.....Dette skjer......:

Mor, Far m/sine mødre er vel plassert på hytta og broder m/sønn er ankommet.

Mor er mistenksom og begynner å spørre ut broder,

som er elendig å lyge..... og Mor blir mer mistenksom...

Søster m/familie kjem fredag kveld til meg,

der vi disker sammen ein ENORM panne med lapskaus og kake.

Tidlig opp lørdag,

stapper to unger, 3 hunder, søster og mann,

ein ENORM panna med lapskaus og kake inn i bilen.

...så er vi på veg...

(meget aktiv SMS kontakt med broder)

 

Broder er livredd for å avsløre nåke,

så han er super forsiktig med å spørre om planer for dagen.

Er redd mor blir enda meir mistenksom....

Han tar med seg bestemødre på kjøretur,

dei er informert om "planen".

Planen er at når dei kjem tilbake med bilen,

skal mor og far på butikken,

og vi kan smugle oss inn i hytta

og S U P R I S E når dei kjem inn....

(Ekstrem stor SMS kontakt med broder)

 

 

 

 

MEN.....

Når broder og bestemødre kjem tilbake til hytta,

har (alltid så effektive) mor allerede diska opp med grøt.

Kva skal dei no gjere?!?

Sei dei ikkje vil ha? Ikkje er sultne?

I mens er vi på veg i ein rykande fart,

med bilen stappfull av lapskaus...

(fremdeles SMS kontakt med broder)

 

Etter å ha forsynt seg godt av grøten,

gode og mette, bestemmer så mor seg for at ho vil sove middag

sammen med barnebarnet....

Kva gjer bror no?!

Dei skulle jo på butikken?!?

Planen var jo å få dei begge ut av hytta.

Vel, då bestemmer han seg for å bli med far på butikken, samt kjøre boss,

så hadde han vertfall litt styr på kor han var....

(Her opphører SMS kontakten)

 

Så mor legger seg,

bror og far setter seg i bilen,

kjører i veg for å kaste boss...

...og veit broderen kor bossplassen er då...?!? nei...

 

I mens homper vi på veg i kjent telehiv stil, 

mens lapskausen skvetter, kaken svetter,

hundene peser....

Vi tuller og tøyser, ler og fniser,

tenk om mor og far kom kjørande i mot oss no då...

ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha.........aaaaaaaaa

 

Å, jaudå.... her kjem bilen...

Rett i mot oss, ingen plass å gøyme seg,

ingen plass å snu...

Vi kjem nærmere, vi passerer og ser pappa sitt overraskande fjes,

broder ser ein anna veg og "later som ingenting"

 vi hyler av latter....

E R  D E T  M U L I G !!!??????

 

Far spør bror;

"Var ikkje det Erik?!?"

Bror; Veitikj eg.....

Far; "Du visste det du......."

 

.... s u p r i s e.....

 

ok, då var det mor igjen, 

håper vertfall vi klarer å overraske ho....

Men, har du nokon gong prøvd å liste deg inn i ei hytte,

opp ei knirkande trapp... ??

3 voksne full i latter,

2 forventningsfulle barn,

3 ville hunder, superglad for endelig å slippe ut av bilen

1 stk. enorm panne med lapskaus og kake

...... funker inte så bra....

 

og i fare for å vekke sønnesønn som låg å sov ved siden av ho

ble det " s u p r i s e " med hviskende og fnisende stemmer....

 

Ho låg våken og hadde hørt oss i det vi kom inn ytterdøra...

Ikkje alltid overraskelser vert like overraskande....

 

 

 

 

 

 

Vel....S U P R I S E  eller ikke, vi kosa oss vertfall resten av dagen med

masse lapskaus, kaffi, kaker, gåver og tid saman.

Uansett ei historie vi kjem til å huske, som vi kan mimre om

i 50 års bryllupsdagen deira... ;o)

 

Hipp, hipp hurra for mine flotte foreldre!!!!

 (og for lapskaus til middag 3 dager til ende.... ;o)

 

 

Klem frå Frøken Loppe

 

(Bildene er googla og er frå plassen der foreldra mine har hytte)

 

 



Loppeskatt...

Tenkt at vi kjøpte dette skapet på loppemarked

for berre 1000 kr!

 

Trur det er det "største" kjøpet eg har gjort på loppis,

vertfall i forhold til størrelsen og bruksverdien.

For her har eg jo plass til

masse, masse andre loppeskatter også... hi,hi ;o)

 

 

 

 

(har leika meg litt med redigeringa, så bilde blei litt rart....)

 

 

 

Det var berre flaks at vi fikk det,

for skapet var egentlig gitt av ein

lokal malerforretning til skulen. 

Det skulle brukast i ein garderobe.

 

Men på samme tid var det masse levering til eit 

loppemarked som skulen arrangerte, 

og på grunn av ei misforståing enda skapet på loppemarkedet.

 

Lykke for meg, men synd for skulen, då.....

 

Det var opne hyller nede og, så der snikkiderte Handy mann skapdører.

Supert med plass til litt rot.....;o)

Knottane er kjøpt på Kremmerhuset.

 

Vi har ekstra takhøgde i stova, og skapet gikk smokk rett inn!

Løv it!!!!!

 

I skapet står det masse loppeskattar, og flere blir det nok etterkvart og.

 

 

*

 

 

I helgen har eg hemmelige og lure planar...

Digger overraskelser!!

 

Torsdag allerede, så eg nyttar

annleiinga til å ynskje deg ei flott helg!!

 

 

klem frøken Loppe

 



Sprek som ein 85 åring....

I helga har vi feira min Mormor som er 85 år i dag!

Vi var samla stort og smått,

og koste oss med god mat og drikke. 

 

Ho er ei dame eg beundrar og respekterar,

ho huskar ting eg aldri har eller får oppleve,

ho har levd lenge og har masse å fortelle.

 

Ho har ei historie det er viktig å huske,

verdiar som er viktig å ta med seg.

Ho er familiens røde trå,

som holder styr på oss alle.

 

Hennas arv til meg,

er blant anna interessen for interiør,

og behovet for å ha det koselig rundt seg.

Ho har alltid ting på stell,

er god på organisering og ein ivrig gjenbrukar.

 

Har ho noko til overs,

har ho alltid ein ide om kven som kan trenge det,

eller kor det kan passe inn... 

Ho har god smak og sans for detaljer.

 

Til tross for reservedeler og tøffe sjukdomskampar, 

er ho i dag ei sprek dame på 85 år.  

...og eg er inderlig glad i ho....

 

 

 

 

 

 

Her er eit bilde av ho og min Morfar.

Heilt i  starten av deira liv samen.

Det dei to har skapt samen, er det vi er resultatet av i dag....

 

Takk til familien for ei flott feiring!

Håper vi alle er like flotte og spreke når vi feirar vår 85 års dag.

 

 

Ynskjer deg ei flott start på ei ny veke!

Hausten spelar oss eit lite puss, og gir oss temperatur på mange pluss....

Nyt både hausten og livet!

 

stor klem